Ζεις σε άλλη εποχή σε κυνηγούν τα ξωτικά
και φτιάχνεις φίλτρα παιδικά
Ζεις σε άλλη εποχή εκεί τα δάση έχουν φωνή
και τ’ άλογα έχουν φτερά
Πόσο σε θέλω …τα παραμύθια σου αγαπάς… Εξόριστος και βασιλιάς…
Μικρέ μου πρίγκιπα γερνάς
και μένεις μόνος σαν κι εμάς
στα σκοτεινά των υπογείων
Μικρέ μου πρίγκιπα γελάς
και το λουλούδι που αγαπάς
είναι στη χώρα των δακρύων…
Λες πως θέλεις να σωθείς κι από το μύθο σου να βγείς
λίγο από το μήλο σου δαγκώνεις
Λες μ’ αρχίζεις να ξεχνάς τα μαγικά σου ξεκινάς
στη γη το σώμα μου καρφώνεις
Πόσο σε θέλω… εσύ θα χάνεσαι ψηλά στη μαγική τη φασολιά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου